معنی ام فروه در لغت نامه دهخدا

کنیۀ یکی از دختران امام جعفر صادق بوده است. (از ریحانه الادب ج 6 ص 230) (مجمل التواریخ و القصص ص 456)، از دختران امام موسی بن جعفر بود. (از مجمل التواریخ و القصص ص 457)

معنی ام فروه در لغت نامه دهخدا

فاطمه یا قریبه، دختر قاسم بن محمد بن ابوبکر. از زنان امام محمد باقر و مادر جعفر صادق و زنی پرهیزکار بوده. (از ریحانه الادب ج 6 ص 230). و نیز رجوع به خیرات حسان ج 1 ص 154 و تذکرهالخواتین ص 59 شود، دختر ابی قحافه تمیمی. خواهر ابوبکر خلیفۀ اول. از زنان صحابی بوده و از وی حدیث روایت شده است. رجوع به الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 265 شود

معنی ام فروه در لغت نامه دهخدا

میش. (از المرصع) (آنندراج).

معنی ام فروه - جستجوی لغت در جدول جو

ام فروه(اُمْ مِ فَ وَ)

لغت نامه دهخدا

ام فروه(اُمْ مُ اَ)

لغت نامه دهخدا

ام فروه(اُمْ مِ فَ وَ)

لغت نامه دهخدا

ام فروه

فرهنگ لغت هوشیار

هم گروه

دو یا چند تن که از یک گروه و دسته باشند

فرهنگ فارسی عمید

ام شغوه

(اُمْ مِ شَ وَ)

عقاب. (از المرصع). در اقرب الموارد شغواء بمعنی عقاب آمده است. و رجوع به شغواء شود

لغت نامه دهخدا

ابوفروه

(اَفَ وَ)

مولی عبدالرحمن بن هشام. او بزمان رسول صلوات الله علیه مسلمانی گرفت و صحبت او مشکوک است

لغت نامه دهخدا

ام فرد

(اُمْ مِ فَ)

قبر. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام روح

(اُمْ مِ رَ)

مکه. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

هم گروه

(هََ گُ)

دسته جمعی. همه با هم. (یادداشت مؤلف). متفق. متحد:
برآرید لشکر، همه همگروه
سراپرده و خیمه بر سوی کوه.
فردوسی.
سواران ایران همه همگروه
رده برکشیدند در پیش کوه.
فردوسی.
نخستین به انبوه زخمی چو کوه
بباید زدن سربه سر همگروه.
فردوسی.
بگیرید ره بر بهو همگروه
مدارید از آن تخت و پیلان شکوه.
اسدی.
به نظاره گردش سپه همگروه
وی آوا درافکنده زآنسان به کوه.
اسدی.
سپهدار فرمود تا همگروه
فکندند آن میل و کندند کوه.
اسدی.
پس آنگه سپه راند بالای کوه
تنی چند با او شده همگروه.
نظامی.
بفرمود شه تا گذرگاه کوه
ببندند خزرانیان همگروه.
نظامی.
دگر ره ندید آن سخن را شکوه
به انکار خود دیدشان همگروه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

ام درزه

(اُمْ مِ دَ زَ)

جهان. (آنندراج) (ناظم الاطباء). عالم. (ناظم الاطباء). دنیا. (از المرصع). و رجوع به درزه شود

لغت نامه دهخدا

ابوفروه

(اَ فَ وَ)

شاه بلوط. (تحفۀ حکیم مؤمن). بلوطالملک. قسطل. کستانه. کسدانه

لغت نامه دهخدا

ام زفره

(اُمْ مِ زَ رَ)

جهان. (از المرصع).

لغت نامه دهخدا

ام ورقه

(اُمْ مِ وَ رِ قَ)

دختر عبدالله بن حارث بن عویمربن نوفل انصاری. از زنان صحابی بودو در زمان عمر (خلیفۀ دوم) غلام و کنیزک او را کشتند. رجوع به الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 289 شود

لغت نامه دهخدا

ام قرفه

(اُمْ مِ قِ فَ)

زنی از قبیلۀ فزاره. همسر مالک بن حذیفه بن بدر بوده و گویند در خانه وی پنجاه شمشیر می آویخته اند که هریکی از آن یکی از سواران نامی بوده و همه آن پنجاه مرد از محارم ام قرفه بوده واو را عزیز می داشته اند و بهمین سبب اعز من ام قرفه وامنع من ام قرفه از امثال سایر عرب است. (از ریحانه الادب ج 6 ص 232) (مجمع الامثال ص 398 و 660) (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام فنده

(اُمْ مِ ؟)

نوعی از غورۀ خرما در اصطلاح مردم مصر. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام فرقد

(اُمْ مِ فَ قَ)

گاو ماده. فرقد بمعنی گوساله است. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا